Γνωρίζουμε όλοι ότι αποτελεί τον μεγαλύτερο εχθρό των δοντιών. Τα σάκχαρα αποτελούν μια ομάδα ουσιών που διαχωρίζεται σε μονοσακχαρίτες (γλυκόζη, φρουκτόζη, γαλακτόζη, μανόζη) , δισακχαρίτες ( λακτόζη, μαλτόζη,σουκρόζη) και πολυσακχαρίτες (άμυλο). Τα σάκχαρα των τροφών μπορούν επίσης να διαχωριστούν σε ενδογενή (πχ όσα περιέχονται σε φρούτα) και εξωγενή (πχ επιτραπέζια ζάχαρη). Τόσο τα ενδογενή όσο και τα εξωγενή σάκχαρα μπορούν να προκαλέσουν τερηδόνα, τα εξωγενή όμως έχουν ισχυρότερη τερηδονογόνο δράση.
Η αρνητική επίδραση της ζάχαρης έχει μελετηθεί ευρέως και έχει αποδειχτεί με πλήθος επιδημιολογικών και κλινικών ερευνών. Ωστόσο, σημαντικό ρόλο φαίνεται ότι παίζουν και άλλα σάκχαρα. Για παράδειγμα, η συχνή κατανάλωση φρουτοχυμών συνδέεται με αυξημένους δείκτες τερηδονισμού σε παιδιά. Η συχνότητα λήψης, η συνολική ποσότητα που λαμβάνεται αλλά και η ικανότητα μιας τροφής να προσκολλάται στις επιφάνειες των δοντιών είναι οι πιο σημαντικοί παράγοντες για την εμφάνιση και εξέλιξη της τερηδόνας.
Προκειμένου να μειωθεί η συχνότητα εμφάνισης τερηδόνας , συνιστούμε τα εξής :
Α) Μείωση της λήψης ζαχαρούχων τροφών και αμύλου, ειδικά ανάμεσα στα γεύματα. Τροφές που προσκολλώνται στα δόντια (για παράδειγμα, μέλι, καραμέλες, αποξηραμένα φρούτα κ.α.) θα πρέπει να καταναλώνονται με μέτρο.
Β) Μείωση κατανάλωσης φρουτοχυμών.
Γ) Περιορισμός λήψης τροφών που περιέχουν συνδυασμό αμύλου και ζάχαρης (για παράδειγμα, κέικ, μπισκότα).
Δ) Μείωση κατανάλωσης ανθρακούχων ποτών που περιέχουν ζάχαρη, καθώς είναι όξινα και μπορούν να βλάψουν ακόμη περισσότερο τα δόντια.
Ε) Αύξηση κατανάλωσης τροφών που διεγείρουν την παραγωγή σάλιου ( για παράδειγμα τυρί). Οι τσίχλες χωρίς ζάχαρη φαίνεται ότι βοηθούν έμμεσα στην προστασία των δοντιών, για τον ίδιο λόγο. Επίσης, η κατανάλωση μήλων, καρότων και σέλινου φαίνεται ότι έχει ευεργετικό ρόλο.
ΣΤ) Χρήση οδοντικού νήματος και φθοριούχου οδοντόκρεμας για καθημερινό βούρτσισμα των δοντιών, με στόχο την προστασία της αδαμαντίνης (σμάλτου) από την τερηδόνα.
Ζ) Τακτικός έλεγχος στον Οδοντίατρο, για τον έγκαιρο εντοπισμό της τερηδόνας και τη συντηρητική αποκατάσταση της βλάβης που έχει προκληθεί.