Τα οδοντικά εμφυτεύματα (πολλοί τα ονομάζουν “φυτευτά δόντια”) είναι μεταλλικοί κοχλίες κατασκευασμένοι από τιτάνιο, οι οποίοι τοποθετούνται χειρουργικά στο οστό της γνάθου στη θέση δοντιών που χάθηκαν.
Ένα εμφύτευμα αντικαθιστά τη ρίζα ενός δοντιού και πάνω του τοποθετείται μία στεφάνη, που αντικαθιστά τη μύλη. Mε τη μέθοδο αυτή παρέχεται μια σταθερή, αξιόπιστη βάση στήριξης για οδοντικές αποκαταστάσεις όπως στεφάνες, γέφυρες ή οδοντοστοιχίες, διατηρώντας παράλληλα την υγεία του οστού της γνάθου.
Για να τοποθετήσουμε ένα εμφύτευμα πρέπει να προηγηθεί η λήψη πλήρους ιατρικού και οδοντιατρικού ιστορικού, και να διενεργηθεί σχολαστικός κλινικός και ακτινογραφικός έλεγχος. Το είδος του εμφυτεύματος που επιλέγεται για κάθε ασθενή εξαρτάται από μία σειρά παραγόντων όπως οι λειτουργικές (μάσηση) και οι αισθητικές (εμφάνιση) ιδιαιτερότητες, το διαθέσιμο οστό ή γενικοί παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν το αποτέλεσμα (κάπνισμα, σακχαρώδης διαβήτης κ.α).
Γενικά, κάθε άνθρωπος με οργανισμό αρκετά υγιή ώστε να μπορεί να υποβληθεί σε εξαγωγή δοντιού είναι πιθανόν ικανός να δεχτεί ένα εμφύτευμα.
Τα εμφυτεύματα έχουν τα εξής πλεονεκτήματα :
α) Διασφαλίζουν την ακεραιότητα του οστού της γνάθου.
β Προσφέρουν μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση ακίνητης αποκατάστασης, χωρίς να είναι αναγκαίο να τροχιστούν τα παρακείμενα σε μια νωδή περιοχή δόντια.
γ) Λειτουργούν όπως ένα φυσικό δόντι, αποκαθιστούν τη μασητική λειτουργία και με την κατάλληλη φροντίδα μπορούν να διαρκέσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα.
δ) Εάν στηρίζουν κινητή οδοντοστοιχία , αυτή είναι πολύ πιο σταθερή σε σχέση με την κλασική μέθοδο στήριξής της επάνω στα ούλα.
Τα μειονεκτήματα των εμφυτευμάτων είναι :
α) Αυξημένο κόστος συγκριτικά με τις εναλλακτικές μεθόδους αποκατάστασης.
β) Τοποθετούνται χειρουργικά.
γ) Η ολοκλήρωση της θεραπείας απαιτεί σημαντικά μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
δ) Χρειάζονται πιο επιμελή συντήρηση, πιο αυστηρή στοματική υγιεινή και συχνότερους επανελέγχους.