Σήμερα, με την πρόοδο της Οδοντιατρικής, της τεχνολογίας και την ενημέρωση του πληθυσμού για την αξία της στοματικής υγιεινής, ο αριθμός των δοντιών που αφαιρούνται έχει περιοριστεί σημαντικά. Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες ένα δόντι είναι καταδικασμένο και θα πρέπει να εξαχθεί για να αποτραπεί η περαιτέρω ζημιά στο υποκείμενο οστό και στους παρακείμενους ιστούς.
Οι λόγοι που μας οδηγούν στην απόφαση αυτή ποικίλλουν. Ένα δόντι που είναι έγκλειστο και προκαλεί την εμφάνιση συχνών φλεγμονών ή είναι ολοκληρωτικά κατεστραμμένο, η βαριά περιοδοντίτιδα, τα εκτεταμένα κατάγματα κ.α είναι μερικές από τις ενδείξεις για εξαγωγή.
Στην απλή εξαγωγή δεν εμπλέκεται χειρουργική μέθοδος, το δόντι αφαιρείται εφαρμόζοντας ένα απλό πρωτόκολλο, η διαδικασία διαρκεί λιγότερο, και η επούλωση είναι συνήθως ταχύτερη.
Στη χειρουργική εξαγωγή εφαρμόζουμε χειρουργικό πρωτόκολλο , που περιλαμβάνει τομή στα ούλα για να αποκαλυφθεί το δόντι ή η ρίζα που πρόκειται να αφαιρεθεί. Το τραύμα που προκαλείται είναι μεγαλύτερο από ότι σε μία απλή εξαγωγή και η διαδικασία κατά κανόνα ολοκληρώνεται με συρραφή. Τα μετεγχειρητικά συμπτώματα διαρκούν περισσότερο και στις περισσότερες περιπτώσεις ελέγχονται φαρμακευτικά.