Η ακίνητη προσθετική αφορά την κατασκευή στεφανών ή γεφυρών. Στεφάνη ή “θήκη” όπως αλλιώς λέγεται, είναι ουσιαστικά ένα “καπάκι” που τοποθετούμε σε ένα δόντι εξωτερικά. ‘Έχει σκοπό την προστασία του δοντιού από πιθανό σπάσιμο ή τερηδονισμό, την αποκατάσταση του σωστού σχήματος και μεγέθους ή τη βελτίωση της αισθητικής.
Οι στεφάνες συνήθως τοποθετούνται όταν ένα δόντι ή ένα μεγάλο σφράγισμα έχει σπάσει, όταν έχει προηγηθεί ενδοδοντική θεραπεία και σε περιπτώσεις που θέλουμε να διορθώσουμε σοβαρά αισθητικά προβλήματα.
Η γέφυρα είναι μία εργασία που αντικαθιστά ένα ή περισσότερα ελλείποντα δόντια, “γεφυρώνοντας” έτσι το διάστημα μεταξύ τους. Για παράδειγμα, όταν λείπει ένα δόντι μπορούμε να κατασκευάσουμε γέφυρα τριών τεμαχίων, με δυο ακριανά στηρίγματα και ένα ενδιάμεσο που καλύπτει το κενό.
Τα υλικά κατασκευής ποικίλλουν και μπορεί να είναι κεραμικά (πορσελάνη), ακρυλικά, μεταλλικά ή συνδυασμός αυτών.
Προκειμένου να κατασκευαστεί μια γέφυρα – στεφάνη, τροχίζουμε κατάλληλα τα δόντια που έχουμε επιλέξει. Ακολουθεί η λήψη αποτυπωμάτων του οδοντικού σας φραγμού και η εργαστηριακή διαδικασία (που γίνεται από Οδοντοτεχνίτη). Τα τροχισμένα δόντια καλύπτονται με προσωρινές στεφάνες κατασκευασμένες από ακρυλικό.
Εν τέλει, η ακίνητη προσθετική εργασία που κατασκευάστηκε στο οδοντοτεχνικό εργαστήριο μπορεί να τοποθετηθεί μόνιμα στα δόντια με χρήση ισχυρής συγκολλητικής οδοντιατρικής κονίας.
ΟΛΟΚΕΡΑΜΙΚΑ-ΖΙΡΚΟΝΙΑ
Οι κλασικές μεταλλοκεραμικές εργασίες αποτελούνται, όπως λέει και η λέξη, από μεταλλικό σκελετό με επίστρωση πορσελάνης. Ο κύριος λόγος γι αυτό είναι η αυξημένη αντοχή του μετάλλου, λειτουργικά απαραίτητη ειδικά στα πίσω δόντια όπου οι μασητικές δυνάμεις είναι έντονες. Οι στεφάνες και γέφυρες αυτού του τύπου έχουν τεκμηριώσει την αξία τους εδώ και πολλές δεκαετίες, γι’ αυτό συνεχίζουμε να τις τοποθετούμε με άριστα λειτουργικά και ικανοποιητικά αισθητικά αποτελέσματα.
Σε αισθητικό όμως επίπεδο, η πλήρης αδιαφάνεια του μετάλλου εμποδίζει την επιθυμητή ιδεώδη απομίμηση των φυσικών δοντιών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μειώνεται εν μέρει η φυσική εμφάνιση της αποκατάστασης.
Το πρόβλημα αυτό έχει εξαλειφθεί με την εμφάνιση των ολοκεραμικών συστημάτων. Αποτελεί μία από τις σημαντικές εξελίξεις στο χώρο της αισθητικής Οδοντιατρικής και έγινε για να καλύψει ιδιαίτερες αισθητικές απαιτήσεις, σε περιπτώσεις όπου η κλασική λύση της μεταλλοκεραμικής αποκατάστασης δεν κρίνεται επαρκής.
Παρέμενε ωστόσο το ζήτημα της μειωμένης αντοχής τους στις μασητικές δυνάμεις, που απαγόρευε την κλινική εφαρμογή τους σε πίσω δόντια ή σε γέφυρες. Το πρόβλημα αυτό λύθηκε με την ενσωμάτωση του οξειδίου του Ζιρκονίου, ενός νέου υλικού με εξαιρετική βιοσυμβατότητα και αντοχή. Οι ιδιότητες αυτές, μαζί με την άριστη αισθητική των κεραμικών υλικών εγγυώνται τη μακροβιότητα τους σε αποκαταστάσεις τόσο των πρόσθιων όσο και των πίσω δοντιών.