Είναι ο κλάδος της Οδοντιατρικής που ασχολείται με την αντιμετώπιση των παθήσεων στη στοματική κοιλότητα των παιδιών. Το πρώτο παιδικό δόντι εμφανίζεται στο στόμα τον 6ο περίπου μήνα της ζωής.
Η ανατολή, δηλαδή η εμφάνιση μέσα στο στόμα και των είκοσι δοντιών που αποτελούν συνολικά τον νεογιλό φραγμό, ολοκληρώνεται τον τρίτο χρόνο της ζωής. Τα πρώτα μόνιμα δόντια αρχίσουν να εμφανίζονται γύρω στον 6ο χρόνο, και με εξαίρεση τους τρίτους γομφίους, η ανατολή τους ολοκληρώνεται μεταξύ του 12ου – 14ου έτους της ζωής. Οι φρονιμίτες αρχίζουν τυπικά να ανατέλλουν από την ηλικία των 17 και μετά.
Πρώτη επίσκεψη:
Ιδανικά πρέπει να γίνεται 6 περίπου μήνες μετά την ανατολή των νεογιλών δοντιών. Τα οδοντιατρικά προβλήματα μπορεί να ξεκινήσουν πολύ νωρίς. Προτείνουμε μέτρα πρόληψης κατά της τερηδόνας και προσφέρουμε συμβουλές για τη διατροφή του παιδιού και την αντιμετώπιση δυνητικά βλαπτικών έξεων (όπως ή χρήση πιπίλας). Επίσης μπορούμε να ανιχνεύσουμε πιθανά ορθοδοντικά προβλήματα εν τη γενέσει τους.
Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείτε για την πορεία της επίσκεψης. Το μόνο που συνήθως χρειάζεται είναι η ψυχολογική προετοιμασία του παιδιού. Στο οδοντιατρείο μας αφιερώνουμε την πρώτη επίσκεψη στην εξοικείωση του παιδιού με το περιβάλλον και την οικοδόμηση σχέσης εμπιστοσύνης που θα μας βοηθήσει να εκτελέσουμε απρόσκοπτα μελλοντικές οδοντιατρικές εργασίες, όταν χρειαστεί.
Η ειλικρίνεια, η υπομονή, η εύθυμη διάθεση και η επεξήγηση σε απλή γλώσσα των διαδικασιών που θα ακολουθήσουμε αυξάνουν, θεαματικά τις πιθανότητες να συνεργαστεί το παιδί αποτελεσματικά. Η ψυχική του ηρεμία παίζει για μας πρωτεύοντα ρόλο και για το λόγο αυτό αφιερώνουμε όσο χρόνο χρειάζεται για να αφομοιώσει τα νέα ερεθίσματα και να αισθανθεί ασφάλεια.
Φθορίωση:
Το φθόριο είναι ένα αποτελεσματικό μέτρο που βελτιώνει τη στοματική υγεία εμποδίζοντας την καταστροφή των δοντιών. Όταν τα παιδιά είναι μικρά και τα δόντια τους εξακολουθούν να σχηματίζονται, το φθόριο που απορροφάται καθιστά την αδαμαντίνη πιο ανθεκτική στα οξέα που προκαλούν τερηδόνα. Υπάρχουν δύο μέθοδοι χορήγησης φθορίου, η συστηματική και η τοπική.
Η συστηματική φθορίωση γίνεται με την κατάποση δισκίων ή σταγόνων φθορίου και συστήνεται μέχρι την ανατολή όλων των μόνιμων δοντιών. Η υπερβολική ωστόσο δόση φθορίου μπορεί να προκαλέσει προβλήματα όπως αποχρωματισμό ή στίγματα στην επιφάνεια των δοντιών.
Η τοπική φθορίωση εφαρμόζεται στις εξωτερικές επιφάνειες των δοντιών για την ενίσχυση του σμάλτου. Τοπική φθορίωση γίνεται μέσα από οδοντόκρεμες, στοματικές πλύσεις και φθοριούχα τζελ ή ειδικά βερνίκια που τοποθετούνται στο οδοντιατρείο. Η διαφορά στη δράση των φθοριούχων προϊόντων οφείλεται στη διαφορετική συγκέντρωση του φθορίου. Ένα παιδί δεν μπορεί να λάβει τοπικά υπερβολική ποσότητα φθορίου εφόσον δεν το καταπίνει. Σε παιδιά που είναι ευάλωτα στην τερηδόνα, η φθορίωση από τον Οδοντίατρο θα πρέπει να γίνεται κάθε 6 μήνες.
Προληπτικές εμφράξεις:
Οι προληπτικές εμφράξεις ή Sealants αποτελούν ένα σημαντικό μέρος του προληπτικού προγράμματος που εφαρμόζεται στο οδοντιατρικό μας κέντρο. Είναι μία μέθοδος καταπολέμησης της τερηδόνας.
Οι μασητικές επιφάνειες των μόνιμων πίσω δοντιών έχουν συχνά βαθιές και στενές αύλακες που ευνοούν την κατακράτηση υπολειμμάτων τροφών και κάνουν αυτά τα δόντια ευαίσθητα στη φθορά. Ο πρώτος μόνιμος γομφίος εμφανίζεται στη στοματική κοιλότητα τον 6ο περίπου χρόνο της ζωής του παιδιού, σε μία ηλικία που η στοματική υγιεινή δεν είναι εύκολο να εφαρμοστεί επιμελώς. Αυτή είναι μια κρίσιμη περίοδος γιατί και τα μόνιμα δόντια είναι ευάλωτα στην προσβολή των οξέων του στόματος. Στην αρχή το παιδί δεν παρουσιάζει συμπτώματα, προοδευτικά όμως αρχίζει να πονάει και τελικά το δόντι καταστρέφεται.
Με τα sealants καλύπτουμε την μασητική επιφάνεια ενός ή περισσοτέρων δοντιών με ειδική λεπτόρρευστη ουσία (σύνθετη ρητίνη) για να τα προστατεύσουμε.
Η έμφραξη μπορεί να γίνει σε σύντομο χρονικό διάστημα, είναι τελείως ανώδυνη, δεν απαιτεί αναισθησία ούτε τρόχισμα του δοντιού. Οι εμφράξεις έχουν χρόνο ζωής κατά μέσο όρο πέντε χρόνια και χρειάζεται να αξιολογούνται μία φορά το χρόνο για να διαπιστώνεται η καλή κατάστασή τους.
Σφραγίσματα νεογιλών:
Σε γενικές γραμμές, τα νεογιλά δόντια φθείρονται από τερηδόνα πολύ ευκολότερα και πολύ γρηγορότερα σε σχέση με τα μόνιμα. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι το μικρότερο μέγεθος τους, η συχνά μη επιμελής στοματική υγιεινή και η κατανάλωση σακχαρούχων τροφών. Προκειμένου να διατηρήσουμε τα νεογιλά μέχρι την περίοδο της φυσιολογικής τους απόπτωσης, είναι αναγκαίο να τα σφραγίζουμε όταν έστω και μία μικρή κοιλότητα έχει κάνει την εμφάνιση της και πριν επεκταθεί στον πολφό. Με τον τρόπο αυτό μειώνεται αισθητά η ταλαιπωρία του παιδιού και αποτρέπεται η πρόωρη εξαγωγή, που μπορεί να προκαλέσει διάφορα προβλήματα.
Ανοξείδωτες στεφάνες νεογιλών:
Όταν η μύλη ενός νεογιλού δοντιού έχει καταστραφεί σε μεγάλη έκταση, η έμφραξη δε μπορεί να την αποκαταστήσει ικανοποιητικά. Σε περιπτώσεις όπου η διατήρηση του νεογιλού, μέχρι την περίοδο της φυσιολογικής του απόπτωσης κρίνεται επιβεβλημένη, τοποθετούμε ειδικές ανοξείδωτες στεφάνες, για να καλύψουμε το δόντι και να το ενισχύσουμε λειτουργικά
Εξαγωγή:
Γίνεται όταν η διατήρηση ενός παιδικού δοντιού είναι ανέφικτη ή προβληματική. Η εξαγωγή γίνεται με τοπική αναισθησία εκτός αν το δόντι εμφανίζει υπερβολικά μεγάλη κινητικότητα οπότε το αφαιρούμε εύκολα και ανώδυνα χωρίς την ανάγκη φαρμάκου. Η αφαίρεση τους, κατά κανόνα δεν παρουσιάζει αυξημένο βαθμό δυσκολίας.
Μηχάνημα διατήρησης χώρου:
Σε ορισμένες περιπτώσεις, μετά από την αφαίρεση ενός νεογιλού ή όταν καθυστερεί σημαντικά η ανατολή του μόνιμου διαδόχου, κρίνεται απαραίτητη η κατασκευή και τοποθέτηση μηχανήματος διατήρησης χώρου. Πρόκειται για ακίνητη ή κινητή συσκευή η οποία διατηρεί το κενό διάστημα μεταξύ των παρακειμένων δοντιών ανέπαφο, δίνοντας έτσι τον αναγκαίο χρόνο στο επόμενο δόντι, να ανατείλει φυσιολογικά. Σε αντίθετη περίπτωση, εάν ο χώρος έχει απωλεσθεί λόγω μετακίνησης των πλαϊνών δοντιών, το καινούριο δόντι ανατέλλει στραβά, με κίνδυνο πρόκλησης ορθοδοντικής ανωμαλίας.